Het Fonds voor Scheepsjongens werd opgericht via het koninklijk besluit van 31 december 1975. Het Fonds is in eerste instantie bedoeld om de aanwerving van scheepsjongeren tot 20 jaar aan boord van Belgische vissersvaartuigen te bevorderen via het betalen van een bezoldiging en door tussen te komen in de kosten en lasten van de tewerkstelling.
De financiering van het Fonds gebeurt voor 50% met middelen van de reders. De Vlaamse overheid en de provincie West-Vlaanderen nemen het andere deel voor hun rekening.
Het bedrag dat de reders in het Fonds storten, is een percentage van de bruto besomming van de vangsten die verkocht zijn in Belgische en buitenlandse havens.
Het aantal scheepsjongeren aan boord van vaartuigen onder Belgische vlag daalde in de loop van de voorbije decennia met meer dan 60% ten gevolge van het inkrimpen van de Belgische vloot.
Jaarlijks wordt een ontwerpbesluit van de Vlaamse Regering over de verplichte bijdrage van de reders aan het Fonds voor Scheepsjongens, aan de SALV voor advies voorgelegd. In een kort advies tracht de SALV, los van het voorgestelde percentage, een aandachtspunt of nuance mee te geven in zijn advies. In het voorliggende advies betreurt de SALV het enerzijds dat niet gebruikte middelen van de reders in het Fonds als reserve moeten dienen en aldus bevroren worden. Anderzijds is de raad wel tevreden met het feit dat werk wordt gemaakt van de omschakeling van de term ‘scheepsjongen’ naar de meer gender neutrale term van scheepsjongere, een opmerking van de raad gemaakt in het advies van 20 november 2015.
