De SALV keurt de vooropgestelde bepalingen in het Programmadecreet BO 2024 af die betrekking hebben op de krengenfinanciering. Er is onvoldoende duidelijkheid over de toekomstige financiële architectuur, over de economische effecten voor alle actoren en over de sanitaire gevolgen.
De ingreep in het materialendecreet is niet nodig. Een wijzigingsbesluit is voldoende om de in de memorie van toelichting vermelde verschuivingen binnen de begroting en de administratie te regulariseren. Met de vooropgestelde wijzigingen gaat de hele decretale basis voor de financiering van de ophaling en verwerking van dode landbouwhuisdieren van veehouders en particulieren op de schop. Het gaat daarbij ook om de voordelige krengenfinanciering voor gemeentediensten, opvangcentra voor wilde dieren en Dierengezondheidszorg Vlaanderen (DGZ).
De SALV onderschrijft het vervuiler-betaalt-principe maar vindt tegelijk dat de overheid een billijk en fair vergoedingensysteem moet waarborgen voor alle actoren, gezien er slechts één verwerker van krengen in Vlaanderen is. In die context van een gereguleerd monopolie is het nieuwe, afgeslankte art. 33§4 van het materialendecreet te vrijblijvend over de rol van de overheid. Het is aangewezen om een maximumtarief per prestatie te (blijven) definiëren, zowel op bedrijfsniveau als op het niveau van de individuele aanbieder van krengen (veehouder, particulier, vogelopvangcentrum …). De overheid moet de maximale prijs voor de ophaling en verwerking van krengen vaststellen via regelmatige audits en de sector hierbij betrekken.
De SALV stelt zich bovendien vragen bij de onderbouwing voor de uitlichting van het administratief beheer met betrekking tot deze afvalstroom uit het takenpakket van OVAM.
In zijn advies gaat de SALV ook in op de asbestafbouwbeleid, het stimulerend beleid ten aanzien van circulair afvalwater en de extra werkingsmiddelen voor het materiaalintensief onderwijs.